"Başkalarına acı, kendine acıma"



istersen başkalarına acı, ama hiçbir zaman kendine acıma...


Korktuğumuz şeyden, dolayısıyla kendimiz olabileceğimiz, bizimle belli bir yakınlığı olan şeyden nefret ederiz, çünkü herkes kendinden nefret eder. Bir insanın en ilginç, en verimli nitelikleri kendisinde ve başkalarında en çok nefret ettiği niteliklerdir, çünkü nefret bütün öbür duyguları da (sevgi, kıskançlık, bilgisizlik, gizlilik, bilme, sahip olma isteği) içerir. Acı çektiren de nefrettir. Nefreti yenmek demek, kendini tanımaya, kendine egemen olmaya, kendini doğrulamaya, dolayısıyla acı çekişe son vermeye doğru bir adım atmak demektir.

Acı çekiyorsak, suç her zaman bizdedir.


Pavese, Yaşama Uğraşı


not ki tam ben: 

Pavese'nin bu kitaplaşmış günlüklerini yazdıktan sonra intihar etmiş olması sizi yanıltmasın. O oldukça fazla yaşamıştır. Hayat aslında bu kadar yaşamak için bazılarımıza fazla, bakmayın şikayet edip durduğumuza, merak var özde. Merak süreğen bir şeydir. Sürükleyen bir şeydir. Kuşkusuz ki, süründüren bir şeydir...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yaşama Sanatı: Dünya Tinsel Geleneklerinde Gündelik Hayatın Estetiği by Crispin Sartwell

po r no grafi