"....Ağızlarından çıkan sözler, birbirlerinden habersiz, birbirlerinin önünden geçip gider. İlk şaşkınlıkta yanılır elleri, uzanacakları yere uzanmaz. – ta ki acı, arkalarında geniş boyutlara ulaşsın. O zaman oturur, başlarını eğip susarlar. Adeta bir ormanın hışırdadığı duyulur başları üzerinde. Daha önceleri hiç görülmedik ölçüde birbirlerine yaklaşırlar."
“Yaşamında en zor işin, kendi yolunu yürümek olacak — ve ilişkin olan, önem ve değer verdiğin kişilere, bunu anlatmak.” [#OruçAruoba / De ki İşte]
gömeriz ölülerimizi arsızca.sonra içeriz işte sevişiriz ve kusarız,en inanılısı yalana-yaşama- inadırmak için kendimizi bin takla attırarak akla.ama gerçeğiz işte,bu ellerimizle inat gibi ölüme.
YanıtlaSil