anlamsız hissetmek ne iyi olurdu.



Çevremdekiler üzerimdeki siyah çıkmayan lekeleri görmeseler bile ben biliyorum ya, benim gibi bir suçlunun bu ardına kadar açık yüzlerin arasında yeri yok. Ah, şimdi bir ayağa kalksam boğulurcasına bana ait her şeyi haykırabilsem. İsterse sonra sonum gelse, bırak olsun! Ama bir an da olsa kendini çocukça mavi gökyüzü gibi arınmış ve anlamsız hissetmek ne iyi olurdu.


Biz / Yevgeni Zamyatin



Yorumlar

  1. ithaki baskısı, sayfa 146.
    hayat tesadüflerle dolu!
    bugün bir de şurayı not ettim ben;

    "Peki tomurcuk açarken acı çekmez mi?"

    YanıtlaSil
  2. ne hoş tesadüf olmuş :)

    tomurcuk, evet onu da hatırlıyorum. ne de güzeldi...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yaşama Sanatı: Dünya Tinsel Geleneklerinde Gündelik Hayatın Estetiği by Crispin Sartwell

po r no grafi