anlamsız hissetmek ne iyi olurdu.
Çevremdekiler üzerimdeki siyah çıkmayan lekeleri görmeseler
bile ben biliyorum ya, benim gibi bir suçlunun bu ardına kadar açık yüzlerin
arasında yeri yok. Ah, şimdi bir ayağa kalksam boğulurcasına bana ait her şeyi
haykırabilsem. İsterse sonra sonum gelse, bırak olsun! Ama bir an da olsa
kendini çocukça mavi gökyüzü gibi arınmış ve anlamsız hissetmek ne iyi olurdu.
Biz / Yevgeni Zamyatin
ithaki baskısı, sayfa 146.
YanıtlaSilhayat tesadüflerle dolu!
bugün bir de şurayı not ettim ben;
"Peki tomurcuk açarken acı çekmez mi?"
ne hoş tesadüf olmuş :)
YanıtlaSiltomurcuk, evet onu da hatırlıyorum. ne de güzeldi...