Rüyama düşen suyun çınladığını duyuyorum.
Sözler su gibi düşüyor ben düşüyorum. Resmediyorum
gözlerimde gözlerimin şeklini, yüzüyorum
kendi sularımda, söylüyorum kendime sessizliklerimi. Bütün
gece belkiyorum ki dilim
beni biçimlendirebilsin. Ve düşünüyorum bana gelen rüzgârı,
bende kalan rüzgârı. Bütün gece yürüdüm
tanımadığım yağmurun altında. Bana öyle bir sessizlik verdiler ki
görme biçimleriyle dolu (sen diyorsun bunu). Ve koşuyorsun tesellisiz
rüzgârdaki tek kuşmuşsun gibi.¹

.
.




Alejandra Pizarnik, La figlia dell'insonnia
1 Pizarnik A., La figlia dell'insonnia (Uykusuzluğun Kızı), çev. C. Cinti, Crocetti, Milano 2004. (Bekleyiş ve Umut, Eugenio Borgna kitabından)

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yaşama Sanatı: Dünya Tinsel Geleneklerinde Gündelik Hayatın Estetiği by Crispin Sartwell

po r no grafi