evi bok götürsün
1 Mayıs 2011 Ankara - Kaos GL objektifinden.
Kayıtlar
sınırsız rüyalar diyarı / j. g. ballard ya da birdy?
sınırsız rüyalar diyarı / j. g. ballard ya da birdy? photoshop kolaj: Yasemin Şahin / Aralık 2011
dipdalga
Dipdalga.net sitelerini açmadan evvel pek çok fanzinciye ve dergi yayıncısına içi soru dolu bir e-posta attı. Bu e-postadan biz de aldık. Bir türlü fanzin moduna giremediğim için ben cevaplamadım ama cevaplayanları merakla okudum. Sessiz sessiz bağıran fanzinlerden iki tanesini seçtim sizin için. Etilen Fanzin Solucan Fanzin
Nadja, Andre Breton
Seni henüz şöylesine tanıdığım zamanlar, sana anlatma isteğine kapıldığım öykü buydu. Sen ki anımsamayacak halde olan, ancak bir rastlantı eseri bu kitabın başlangıcından haberi olan ve öylesine tam sırasında ve öylesine kararlı bir şekilde söze girmiş olan... Kuşkusuz kitabın "Bir kapının kanatları gibi apaçık" olmasını istediğimi bana hatırlatmak içindi bu, benimse bu kapıdan senden başkasının girdiğini görmek istemediğimi hatırlatmak içindi. Sadece senin girdiğini, senin çıktığını görecektim. Sen ki tüm bu anlattıklarım içinde, "LES AUBES"a doğru kalkmış elinin üzerine birazcık yağmur düşmüştü. Sen ki, aşk üzerine o saçma ve kısaltılamaz cümleyi yazdığım için pişman etmiştin beni, "her türlü sınava açık haliyle" tek aşk... Sen ki, beni tüm dinleyenler için, bir kendilik olmamalıydın, bir kadın olmalıydın, sen ki bir kadın olarak, bir Kimera olman için, bana yapılan ve yapılmakta olan baskıya rağmen bir hiçtin...
Düş
Gökte, gökkuşağının üstünde Yedi renkli Musa'lar Yedi lambalı, yedi güvercinli Muhassen'den Yedi renkli sesler üflüyorlar aşağıya Aşağıda Seniha Bir elinde sigarası Oturmuş kıpkırmızı bir bahçe koltuğuna Önünde Masa masa masa -çok değil, hepsi bir masa- Mermer bir masa Gümüş bir masa Zümrüt bir masa Seniha birasını içiyor -bir eli de birasında- Sonsuz bir bira Sessiz bir bira Cam akışlı bir bira Saçlarında başaklar, tavus tüyleri Gözleri Gözleri ses veriyor Seng-i laciverdi gözleri Son yudumunu da alıyor birasından Yere dökülüyor ipek şalı Yere sızıyor Yeri alıyor Birlikte götürüyor yeri Katlar gibi bir halıyı durmadan Parmaklarından altın bir anahtarlık sarkıyor Ve anahtarlar anahtarlar -Çok değil, hepsi hepsi bir anahtar- Fildişi bir tahtırevana biniyor Kaldırıyoruz onu dört kişi Ben, Cemile ve Cemal Bir de sonsuzluk Tutuyoruz havada bir süre onu O gülümsüyor bize durmadan Ve kalabalığa Yaldızlar dökülüyor dudaklarından Lambalar, güverc...
'yazar'' artık ''yazamaz''
bir ''yazar'' artık '' yazamaz '' olduysa, bilin ki ya sahiden yaşıyordur, ya da sahiden ölüyordur.'' nazan bekiroğlu çizim: Kle dergi
kim olduğumuz konusunda
Birkaç hafta boyunca nasıl başlayacağımı düşündüm. Hiçbir yaşam anlatılmaz, dedim durdum kendime. Ne denli çok gerçekten söz edilse, ne denli çok ayrıntı verilse, asıl söylenmesi gereken bir türlü söylenmez. Falanca kişi şurada doğdu, buraya gitti, şunu bunu yaptı, bu kadınla evlendi, şu şu çocukları oldu, yaşadı ve öldü, geride şu şu kitapları ya da şu savaşı ya da şu köprüyü bıraktı demekle bir şey anlatmış olmuyorsunuz. Hepimiz bize birtakım öyküler anlatılmasını isteriz ve bu öyküleri çocukken yaptığımız gibi dinleriz. Sözcüklerin içinde gizli gerçek öyküyü düşleriz, bunu yapabilme için de öyküdeki kişiyle kendimizi özdeşleştirir, kendimizi anladığımız için de onu da anlayabildiğimizi sanırız. Bu bir yanılsamadır. Belki de kendimiz için varızdır, hatta bazen kim olduğumuz konusunda bir ışık yanabilir, ama sonunda kesinlikle emin olamayız ve yaşam sürüp giderken kendimize karşı saydamlığımızı giderek yitirir, kendi tutarsızlığımızın ayrımına daha çok varırız. Hiç kimse başk...
yavaş yavaş amacımı unutmuştum.
Çok uzun zamandır bir kitap yazıyormuş gibi yapıyordum ve yavaş yavaş amacımı unutmuştum. Paul Auster-Kilitli Oda
Bırakın bilmediklerimiz sonsuza kadar değişip dursun.
[birileri] "Bırakın bilmediklerimizi sonsuza kadar değiştirip dursun..." leonard cohen / görkemli kaybedenler [Bırakın bilmediklerimiz sonsuza kadar değişip dursun.] Erol Olcay
Değişiyorum. Aynıyım.
Değişiyorum. Aynıyım. Değişiyorum. Aynıyım. Değişiyorum. Aynıyım. Değişiyorum. Aynıyım. Değişiyorum. Aynıyım. Değişiyorum. Aynıyım. Tek bir heceyi bile atlamadı ve mırıldandığı sözcükleri sevdi çünkü söyledikçe çıkardığı seslerin değiştirğini ve her değişimin bir geridönüş ve her geridönüşün de bir değişim olduğunu gördü. Değişiyorum. Aynıyım. Değişiyorum. Aynıyım. Değişiyorum. Aynıyım. Değişiyorum. Aynıyım. Değişiyorum. Aynıyım. Değişiyorum. Aynıyım. Değişiyorum. Aynıyım. Bu bir maskeler dansıydı ve her maske mükemmeldi çünkü her maske gerçek bir yüz ve her yüz gerçek bir maskeydi ve böylece yalnızca bir maske ve tek bir gerçek yüzün olduğu danstan ötede ne maske ne yüz kalıyordu ve bu, tekrar tekrar, kendi kendine değişen isimsiz bir şeydi. Sabah olduğunda, şarkı söyleyenler kabuktan yapılma çalgılarını daha yavaş sallamaya başladılar. Şafak sökerken giysiler toplanmaya başladı. Aşıklar fabrikasında gece vardiyası bitmişti; kolları birbirleri...
Mutlu Ölüm
Bir sessizliğin ardından , Lucienne, yansız bir sesle eklemişti: "Beni sevmiyorsun." Mersault başını kaldırdı. Kadının gözleri yaş doluydu. Yumuşadı. "Ama sana, sevdiğimi hiçbir zaman söylemedim ki, küçüğüm." "Doğru," dedi Lucienne, "üzüntüm de bunun için ya." Mersault ayağa kalktı ve pencereye doğru yürüdü. İki çamın arasından görülen gecede yıldızlar dolup taşıyordu. Ve belki de Patrice hiçbir zaman yüreğinde kendi sıkıntısıyla yakında geçirdiği günlerden doğma böyle bir bıkkınlığı birlikte duymamıştı. "Güzelsin Lucienne," dedi. "Daha ötesini de artık görmüyorum. Fazladan bir şey istemiyorum senden. Bu ikimiz için de yeterli. " "Biliyorum." dedi Lucienne. Patrice'e sırtını dönüyor ve bıçağın ucuyla sofra örtüsünü temizliyordu. Patrice onun yanına geldi ve ensesinden tuttu. "İnan bana büyük acı yoktur, büyük pişmanlıklar, büyük anılar yoktur. Her şey unutulur, büyük aşklar bile. Yaşamda aynı...
canım, siz.
ben diyorum canım sıkılırsa siz derim. canım sıkılırsa siz olurum. ben diyorum canım, siz. foto: Janis Joplin
po r no grafi
Olgunlaşmamışlık her zaman doğuştan gelmez ya da başkaları tarafından zorla benimsettirilmez. Bir de kültür bizi avucunun içine aldığında, onun düzeyine erişmeyi başaramadığımızda, kültürün bizi ittiği olgunlaşmamışlık vardır. Her "üstün" biçim bizi çocuklaştırır. Maskesinden usanan insan, yalnızca kendi kullanmak üzere bir alt-kültür oluşturur gizlice. İtiraf edilmemiş tutkuların, ergenleşmemiş efsanelerin, kültürün üstün değerler dünyasının işe yaramaz artıklarından oluşan bir dünyadır bu. İşte ancak böylesi bir dünyada yüz kızartıcı belli bir şiir, tehlikeli belli bir güzellik doğar... Pornografi'nin yanı başına gelmedik mi? pornografi- witold gombrowicz
düşünkarakolajbuluşması-
-3 eylül2011- ankara araftafaray'da 2. geleneksel düşünkara kolaj buluşması neticesidir.
ey kanatsızlık!
"Anlaşılmayacaksın ey kanatsızlık!" ece ayhan roland topor kolajı tarafımdan yapılmıştır.
The piano has been drinking (not me) - Tom Waits
The piano has been drinking The piano has been drinking not me not me not me not me not me ..... Tom Waits ölürse ne yaparız ki? yahu hakikaten ne yaparız? Invitation to the Blues
Şavkar Altınel'e
Her ne kadar bu şahsa cevap vermenin bile gereği yoksa da yine de bu bir görevdir; Tutunamayanları gerçekten anlamayan ve popülerleştirip içini boşaltan insanlar yüzünden Oğuz Atay'a bu denli yaklaşan bir kimse; ya Oğuz Atay'ın diğer kitaplarını okumamıştır, ya da tüketim ve gösteri toplumunu henüz kavrayamamış demektir.Okuyucularının içi boşluğunu Oğuz Atay'a mal etmiş ve bu zeka ürünü bambaşka bir şey anlatan romana tam da romanın içinde bir karekter olacak edayla yaklaşmıştır. Şavkar Altınel, sen Tutunamayanlar romanını son sayfasında bitmediğini bilmeden anlamışsın sadece, o kadar. hakkındaki habe r
"Sizin bir alabalık nehri olduğunuzu sandım."
"Aynı şey benim de başıma gelmişti. Yaşlıca bir kadını alabalık nehri ile karıştırdığımı hatırladım ve ondan özür diledim. "Afedersiniz" dedim. "Sizin bir alabalık nehri olduğunuzu sandım." "Değilim." dedi. Richard Brautigan / Amerika'da Alabalık Avı foto: janis joplin
