Düşünkara Fanzin

"Milan Kundera'nın söylediği gibi: Cervantes Don Kişot'u mitlerden, maskelerden, basmakalıplardan, önyargılardan ve önyorumlardan örülü perdeyi yırtmak için gönderdi, içinde bulunduğumuz ve anlamaya çabaladığımız dünyayı sıkı sıkı örten perdelerden... Ancak perde kalkmadıkça ya da yırtılmadıkça boşuna uğraşıyoruz. Don Kişot bir fatih değildi, 0 fethedilmişti. Ancak, yenilgisi ile, bize gösterdiği, “hayat denen kaçınılmaz yenilginin karşısında yapabileceğimiz tek şey durup onu anlamaya çalışmaktır” oldu. Bu Miguel de Cervantes'in büyük, çığır açan keşfiydi; bir kere bulundu mu bir daha unutulamazdı. Beşeri bilimlerle uğraşan bizler önümüzde serili duran bu keşfin izlerini takip ediyoruz. Cervantes sayesinde buralardayız. Perdeyi yırtmak, hayatı anlamak... Bunun anlamı ne? Biz, insanlar, iyinin ve kötünün, güzelin ve çirkinin, gerçeğin ve yalanın birbirlerinden kesin bir şekilde ayrıldığı ve asla bir diğerine karışmadığı, böylece şeylerin nasıl olduğunda...

"Birçok kişinin en büyük modern filozof olduğuna inandığı Hegel, özgür olmak için kişinin zorunluluk’un farkında olması gerektiğini söylüyordu: başarılı olmak ve bozguna uğramamak için kişi doğanın değişmez yasalarını sabırla öğrenmeliydi (yani kaçınılmaz ve imkânsız arasındaki farkı). Doğanın empoze ettiği sınırlamalar bir kere öğrenildi mi – imkânlı ve imkânsız arasındaki sınır çizildi mi- bu öğrenilmiş bilgi ile insanlar uygulanabilir hedefler ve gerçekleştirebileceği planlar yapabilirdi; planların bozulması ve beklentilerin altüst olması yerine. Kısacası doğanın inatçı yasalarına teslim olmak insanın etkin eylem kapasitesini artırırken aynı zamanda insanın seçme özgürlüğünün alanını da genişletir." bu bir günlük değildir - zygmunt bauman - ayrıntı yayınları

Angelus Novus - Paul Klee Dirilen Tarih Meleği üzerine.... «Angelus Novus dalıp seyrettiği bir şeyden uzaklaşmak üzereymiş gibi duran bir meleği anlatır. Gözleri dik dik bakıyor, ağzı aralık, kanatları iki yana açılmış. Tarih Meleği bu şekilde betimlenir. Yüzü geçmişe dönüktür, Bizim olaylar zinciri olarak gördüğümüzü, o üst üste binmiş yıkıntılardan oluşan tek bir felaket olarak görür ve onu ay aklarının önüne fırlatır. Melek, kalıp ölüleri uyandırmak ister ve kırılıp dökülenleri bütün hâline getirmeyi. Ancak cennetten gelen bir rüzgâr esmektedir; kanatları bu rüzgâra öyle kapılmıştır ki artık onları kapatamaz. Önündeki yıkıntı gökyüzüne doğru büyürken fırtına onu sırtını döndüğü geleceğe karşl koyamadlğı bir şekilde savurur. Bu fırtına bizim gelişme dediğimiz şeydir.” Walter Benjamin, Paul Klee'nin çizimine bakıp yazmış bunları. Bu çizimden sızan önermelerden ilham alan Benjamin “tarihsel gelişim”e tapınanların, ihtiram edenlerin, saray şairlerin, dalkavukla...

"İyi tasarlanmış ve yazılmış bir reklam afişine bakarken, televizyonda bir basket maçı izlerken, çocuklarımızı şefkatle büyütürken, kendimizi vererek bahçemizde çalışırken, sahici bir biçimde sanatla uğraşıyor oluruz. Eğer bu sanatçılığı bilincimize çıkarabilirsek, yaşantımızı dönüştürebiliriz. Şimdi yapmakta olduğumuz aynı eylemleri yapıyor olacağız belki, ama o eylemleri üzerlerine bilinçle yoğunlaşarak yapacağız. Yaşama biçimimizin dışsal herhangi bir olgusu zorunlu olarak değişmeyecek belki, ama bizim bu olguları kavrayışımız derinleşecek, yaşama bağlılığımız artacak, hayatımızın manevi boyutu canlanacaktır. "Hayata dönmüş" olacağız, zaten yaşamakta olduğumuz hayatlara daha eksiksiz olarak döneceğiz." "Avrupalı olmayan kültürlerin hiçbirinde estetik anlamda bir "sanat" kavramı olmadığı gibi bu kavramın getirdiği sergileme ve muhafaza pratikleri de yoktur. (Bu nokta Japon ve Çin kültürü söz konusu olduğunda özellikle göz önünde bulundurulmalıdır.) ...

“Bu gibi durumlarda en acıklısı. insanların «bilimsel yantutmazlık»la övünmeleridir. İnsan bağımlılık ağına daldıkça, avazı çıktığınca yaşasın bağımsızlık, yantutmazlık diye bağırır." "Nitekim, kapkara düşüncelere dalan, ikide bir canına kıymaya yeltenen. korkunç yürek daralması çeken bir hanımı bana gönderen ruhçözümcünün biri, kadının eline sıkıştırdığı kağıda «aman evliliğini yıkma» diye yazmıştı. Konuşmamızın ilk saatinde, dört yıldır birlikte yaşadıkları kocasının henüz kızlığını bozamadığını, bunun yerine birtakım sapık oyunlar oynadığını öğrendim. Cinsel konuda tam anlamıyla bilgisiz olduğundan, bütün bu sapıklıklara doğal eşlik görevi diye katlanmıştı. Yukarda sözünü ettiğim ruhçözümeciyse «aman bu evlilik yıkılmasınn. diyordu. Üç saat sonra, hasta beni bırakıp gitti, yüreğinin daralması dayanılmaz hale gelmişti ve ruhçözümlemesini bir tavlama girişimi gibi algılamaya başlamıştı. Ben bunu biliyordum, ama elimden bir şey gelmezdi. Birkaç ay sonra canına kıydı...

“Doğal bir cinsel haz duyabildikleri an hastaların nefretinde azalma görüldüğünü hesaba katmamak olanaksızdı. Bir saplantılı sinircenin dönüşümce (hystérie) haline gelmesi hastanın duyduğu nefretin azal- masına yol açıyordu. Eziyetçi sapıklıklar ya da sevişme sırasında kurulan eziyetçi düşler cinsel doyumun artmasıyla doğru orantılı olarak azalıyordu. Bu gözlemler, daha başka şeyler yanında, cinsel çekim ve doyumun azaldığı dönemlerde karı-koca arasında beliren çatışmaların çoğalmasını da açıklıyordu. Aynı şekilde, daha doyurucu bir eş bulduğu zaman kocanın kabalığının azalmasını açıklamamıza da izin veriyorlardı. Vahşi hayvanların davranışları konusunda soruşturmalar yaptım ve karıları tok olduğu, cinsel gereksinimleri kaşılandığı zaman kimse- ye zararları dokunmadığını öğrendim. Boğalar ineklere doğru götürü- lürken tehlikeli, geri getirilirken kuzu gibiydiler. Cinsel doyum yasaklandığı için, köpekler zincire vuruldukları zaman tehlikeliydi. Böylece, Sürüp giden bir cinsel doyu...

“Bilim tarihi uzun bir sürdürme ve geliştirme, biçimlendirme ve yeniden biçimlendirme, yaratma ve eleştirme, bir daha biçimlendirme, yeniden biçimlendirme ve yaratma zinciridir. Uzun, çetin bir yoldur bu, bugünse sözünü ettiğim bilim tarihinin daha başındayız. Arada bir sürü büyük boşluğu olan bilim tarihi, topu topu iki bin yıllıktır. Yüzü ileriye dönüktür, ve temelinde, hiçbir zaman geriye gitmez. Yaşamın adımları hızlanmakta, karmaşıklığı günden güne artmaktadır. Yaşamın kılavuzu öteden beri bilim öncüsünün dürüst çalışması olagelmiştir, bundan sonra da yine o olacaktır. Beri yandan. bugün her şey yaşama düşman'dır. Buysa bize bir görev yüklemektedir.” ― Wilhelm Reich , Bedensel Boşalmanın İşlevi

“Ama Avrupa, özgürlüğe kavuşabilmek için harcadığı çabalarda ciddi bir hesap yanlışlığı yaptı. İnsandaki dirimsel işlevin yokedilmesinin binlerce yıldır canavarlaştırdığı ruhsal (zihinsel) yapıyı hesaba katmadı; insanların iliğine kemiğine işlemiş genel kusuru, kişilik sinircesini gözönünde bulundurmadı. Bu yüzden o korkunç ruhsal veba, yani insan kişiliğindeki akıldışı yanın olaylara egemen olması tek kişinin buyurgan yönetimi biçimınde patlak verdi. O güne dek iyi aile eğitimi kılığı altında, yüzeysel bir kendine egemen olmayla dizginlenen güçler, özgürlük uğrunda savaşan yığınların elinde, eylem içerisinde kendilerine bir yol açtılar; ve bir de baktık toplama kampları, Yahudi kovalamacası, insan iffetliliğinin toz olup gitmesi, spor diye suçsuz insanları tarayan eziyetçi canavarların halkları kırıp geçirmesi ve ancak kaz adımıyla yürürken insanca yaşama duygusunun kalıntılarını hissedebilen robotlar kaplamış ortalığı; Devlet'in sözümona halkın çıkarlarını temsil et...

“Şimdiye kadar dinî olan her şey olgulardan dolayı groteskleşti, ya da bunun tam tersi oldu. Belki de, şeylerin bir araya gelmemesinin nedeni yaratıcı sürecin hiç sona ermemesi içindir. Tanrı fantastiktir; tüm bastırılmış ve dilsiz kalmış duyarlılıklar konuşmak istiyor. Hep aynı seçenekler olmasına karşı inatla direniyoruz; dünya, bizim için kendisini dönüştürmek zorunda.”s.91” ― Carl Einstein , Bebuquin

“Çağımızdaki genel eziyetçi yıkıcılık doğal sevisel yaşama vurulan amansız ketlerin sonucudur.” ― Wilhelm Reich, Bedensel Boşalmanın İşlevi

“Tanrım, bir şey söylememe izin ver, Kendimden yaratıldım ben. Bak bana, bir amacım ben; bırak kendi başıma bir şey yapayım, izin ver bir mucize gerçekleştireyim. Ey, dönüşümün gecesi, bu bedeni unutabileceğim o yere ne zaman geleceksin, evet, onu fırlatıp atacağım ve o zaman şeylerin başka bir anlamı olacak; farklı olacaklar. Bağlantılar kendi kendilerine yetecek ve parçalar konuşmaya başlayacak. Asıl dönüşüm çözülmedir ve umarım benim de başlangıcım o olur."sy.98” ― Carl Einstein , Bebuquin

"Kütüphanem bana okumuş olduğum değil, okumamış olduğum kitapları hatırlatır. Okunmamış her iyi kitabın yaşanmamış bir hayat, kaçırılmış bir fırsat gibi insana pişmanlık ve suçluluk veren bir yanı vardır." Orhan Pamuk Benim kitaplarım/Sema Aslan kitabındaki röportajından